Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie: Skrzypek na dachu

Zapraszamy na spektakl w ramach obchodów 80. rocznicy powstania w getcie białostockim:

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie: Skrzypek na dachu

16 sierpnia 2023, godz. 20:30
Rynek Kościuszki

14 sierpnia (poniedziałek) w kasie kina Forum (ul. Legionowa 5) o godz. 15:00 będzie można otrzymać wejściówki z ostatniej puli (100 sztuk). Bez wejściówki również będzie można wejść na teren wydarzenia – miejsca stojące.

Strefa publiczności jest podzielona na trzy: strefa VIP „żółta” – za okazaniem zaproszenia (wejście do strefy od ul. Rynek Kościuszki 16 – wejście W2), strefa siedząca „niebieska” za okazaniem wejściówki (wejście do strefy od ul. Suraskiej – wejście W1), strefa stojąca „czerwona” – nie obowiązują wejściówki (wejście do strefy od ul. Sienkiewicza – wejście W3 i W4).

Uczestnik spektaklu zobowiązany jest do zachowania zaproszenia/wejściówki.

Uczestnik spektaklu poniżej 13. roku życia musi być pod opieką osoby pełnoletniej.

Otwarcie stref dla publiczności – godz. 19:30.

Przybycie po godz. 20.30 nie gwarantuje wejścia do strefy siedzącej pomimo posiadanej wejściówki.

Spektakl trwa 180 minut z przerwą ok. 20 min.

Toalety znajdują się przy ul. Suraskiej, Rynek Kościuszki 14 oraz przy ul. Sienkiewicza.

W strefach miejsc siedzących oraz stojących obowiązuje zakaz wnoszenia napojów w szklanych i metalowych butelkach. Dozwolone jest wnoszenie tylko oryginalnie zakręconych butelek plastikowych (nieotwartych wcześniej). Wnoszenie parasolek – dopuszczone tylko bez ostrych szpikulców.

Mapa terenu wydarzenia.

Przez dziewięć lat prapremierowa (z 1964 roku) inscenizacja teatralna musicalu „Skrzypek na dachu” nie schodziła z afisza na nowojorskim Broadway’u, osiągając liczbę ponad 3 tysięcy przedstawień.

„Skrzypek na dachu” zarówno swoją warstwą muzyczną, jak i tematem zawierającym humanistyczne przesłanie, podbił publiczność we wszystkich teatrach na obu półkulach. Przebojem o niespotykanym oddźwięku stała się jego filmowa wersja w reżyserii Normana Jewisona ze wspaniałą rolą Chaima Topola w roli Tewjego z choreografią Jerome’a Robbinsa.

Wspaniała muzyka Jerrego Bocka, liryczne, sentymentalne, z nutą filozoficznej refleksji i zadumy niekiedy ekspresyjne, a przy tym dowcipne teksty piosenek autorstwa Sheldona Harnicka, libretto Josepha Steina nasycone dramaturgiczną prostotą i harmonią ukazanych zdarzeń – wszystkie te walory zostały wsparte mistrzowską reżyserią Jerome’a Robbinsa, który był jednocześnie twórcą pełnej polotu choreografii tańców żydowskich zrealizowanych z niezwykłą finezją i ekspresją.

Za kanwę libretta posłużyła powieść Szolem Alchema „Dzieje Tewji Mleczarza”. Biedny mleczarz obarczony pięcioma córkami, które trzeba wydać za mąż i zapewnić posag, zaharowany od świtu do nocy, posiada jednak własną filozofię, osobiste rozumienie świata. Nie jest mędrcem, ale do każdej sentencji, którą zapamiętał, potrafi dodać coś od siebie, przedstawić indywidualny punkt widzenia. Emanuje człowieczeństwem, ujmuje wdziękiem prostoty, mądrą dobrocią, przyjaznym stosunkiem do wszystkich ludzi, nadzieją pomimo trudnego życia, komplikacji rodzinnych i antyżydowskich pogromów.

Ale, nie tylko temat ukazujący bezpowrotnie zaginiony już świat społeczności żydowskiej w Anatewce, zapadłej ukraińskiej wsi na początku wieku oraz postać ludowego bohatera przyczyniły się do światowego sukcesu musicalu. Ten wynika również, a może przede wszystkim z muzyki i piosenek, które zyskały gigantyczną popularność i stały się przebojami wszech czasów.

Polską wersję musicalu w Teatrze Żydowskim zrealizował w 2002 roku Jan Szurmiej, który wcześniej z niezwykłą maestrią wystawił ten musical w teatrach muzycznych Gdyni, Wrocławia, Łodzi i Kłajpedy (Litwa).

Jak napisała Marzena Dobosz w swojej recenzji „Skrzypka na dachu”:
“Inscenizacja Jana Szurmieja to taki teatr, do jakiego widzowie chcą wracać. Teatr pokazujący człowieka w jego małości i w jego wielkości, człowieka, który potrzebuje kochającej rodziny, wsparcia społeczności, w której wzrastał i swobód obywatelskich, żeby móc kultywować swoje tradycje. Człowieka, który może wszystko…”

Reżyseria, inscenizacja i choreografia: Jan Szurmiej
przekład: Antoni Marianowicz
Libretto: Joseph Stein
Muzyka: Jerry Bock
Teksty piosenek: Sheldon Harnick
Scenografia: Wojciech Jankowiak
Kostiumy: Marta Hubka
Kierownictwo muzyczne: Teresa Wrońska
Asystentka reżysera: Joanna Rzączyńska

Obsada:
Tewje Mleczarz: Marek Szydło
Gołda, jego żona: Ewa Dąbrowska / Alina Świdowska
Cejtł: Małgorzata Majewska / Joanna Rzączyńska
Hudł: Sylwia Najah / Izabella Rzeszowska
Chawa: Adrianna Dorociak / Adrianna Kieś
Szprynca: Zofia Rzączyńska
Bejłka: Weronika Piszczek-Dobrzycka
Jenta, swatka: Ernestyna Winnicka
Motł, krawiec: Daniel Antoniewicz / Piotr Siwek
Szejndł, jego matka: Barbara Szeliga
Perczyk, student: Piotr Chomik
Lejzer Wolf, rzeźnik: Henryk Rajfer
Mordcha, karczmarz: Marek Węglarski
Rabin: Jan Szurmiej / Grzegorz Kulikowski
Mendł, jego syn: Piotr Sierecki
Abram, księgarz: Jerzy Walczak
Nachum, żebrak: Ryszard Kluge
Babcia Cejtł, babcia Gołdy: Joanna Przybyłowska
Fruma Sara, pierwsza żona: Monika Chrząstowska / Izabella Rzeszowska / Małgorzata Trybalska
Josł, kapelusznik: Piotr Wiszniowski
Policjant: Waldemar Gawlik
Fietka, młody Rosjanin: Marcin Błaszak
Sasza, jego przyjaciel: Rafał Rutowicz
Ryfka: Joanna Przybyłowska
Cypojra: Monika Chrząstowska / Izabella Rzeszowska / Małgorzata Trybalska
Skrzypek: Mirosław Kuźniak
Pop: Grzegorz Kulikowski
Mieszkańcy: Monika Soszka, Ewa Tucholska, Maciej Winkler
Statyści dziecięcy: Wiktor Adamczyk, Michał Gruszczyński, Antoni Kacperek, Józef Kmita, Coco Pliszka
Tancerze: Marek Bula, Szymon Dobosik, Bartłomiej Gąsior, Patryk Gnaś, Wojciech Kałuża, Kamil Wawrzuta, Paweł Żelazko