Poruszający dramat psychologiczny połączony z pełnokrwistym thrillerem z mafią w roli głównej, a zarazem filmowy list miłosny reżysera do Neapolu!
NOSTALGIA
Premiera: 7 lipca 2023
Syreni śpiew do przeszłości, który konfrontuje nas z brutalną i nieromantyczną teraźniejszością.
Variety
Prawie wszystkie historie mafijne posługują się sprawdzonym schematem, ta odrzuca kliszowe konwencje.
Deadline
Kontemplacyjny dramat, który nieoczekiwanie zmienia się w pełen napięcia thriller.
IndieWire
„Nostalgia” jest przypowieścią o człowieku i mieście balansującym między odkupieniem a potępieniem.
Screen Daily
Nostalgia
Francja, Włochy 2022, 117′
reż. Mario Martone
obsada: Pierfrancesco Favino, Francesco Di Leva, Tommaso Ragno
„Rione Sanità to dzielnica Neapolu, której nie znają nawet sami neapolitańczycy, oddalona od morza, dość niebezpieczna, przez lata właściwie opuszczona” – mówił w rozmowie z „Variety” reżyser „Nostalgii” Mario Martone. I to właśnie ta opanowana przez camorrę dzielnica Neapolu, należąca do najbiedniejszych, a zarazem najbardziej spektakularnych, jest główną bohaterką poruszającej opowieści o fatum i spotkaniu z cieniem – tym ukrytym w labiryncie miasta i tym czającym się w duszy.
Felice Lasco (magnetyczny Pierfrancesco Favino, gwiazda „Zdrajcy” Marca Bellocchia) powraca po 40 latach do rodzinnego miasta i starej matki. Wiedziony poczuciem winy i tęsknotą, nie zauważa, że dzielnica katakumb, cmentarzysk, nędznych suteren i splątanych uliczek wciąga go jak bagno. Sprzymierzony z walczącym z mafią lokalnym księdzem, niepogodzony z własną mroczną przeszłością mężczyzna szuka w Sanità swojego starego przyjaciela, zapominając o tym, że nostalgia bywa pułapką…
Film, którym Mario Martone powrócił po 27 latach do canneńskiego konkursu, nawiązuje do jego „Natarczywej miłości” („L’amore molesto”, 1995), w której z neapolitańską przeszłością rozliczała się kobieta.
Mario Martone – włoski scenarzysta i reżyser filmowy, urodzony w 1959 roku w Neapolu. Jeden z najważniejszych twórców współczesnego kina włoskiego. Lokalny patriota, którego prawie każdy film rozgrywa się w jego rodzinnym mieście.
Debiutował w 1992 roku filmem „Śmierć neapolitańskiego matematyka”, który przyniósł mu Grand Prix Jury na Festiwalu w Wenecji oraz Nagrodę Davida di Donatello (włoskiego „Oscara”) za najlepszy debiut reżyserski. W 1995 jego film „Natarczywa miłość” na podstawie prozy Eleny Ferrante walczył o Złotą Palmę w Konkursie Głównym festiwalu
w Cannes, a Martone tym razem dostał Nagrodę Davida di Donatello dla najlepszego reżysera. Jego kolejne filmy regularnie trafiały do Konkursu Głównego festiwalu w Wenecji: „Wierzyliśmy” (2010), „Cudowny młodzieniec” (2014), „Capri-Revolution” (2018).
Jego ostatnie trzy filmy – „Burmistrz z Rio Sanita” (2019, Konkurs Główny, MFF Wenecja), „Król śmiechu” (2021, Konkurs Główny, MFF Wenecja) oraz najnowszy „Nostalgia” (2022) – składają się na tzw. trylogię neapolitańską. Choć w każdym z nich reżyser portretuje inne postaci, a wydarzenia rozgrywają się w różnych liniach czasowych, jeden
z bohaterów jest wspólny – a jest nim intensywny Neapol, który zdaje się być osobnym organizmem, mającym wpływ na decyzje i sposób funkcjonowania bohaterów. „Nostalgia” zapewniła Martone po prawie 30 latach powrót na Lazurowe Wybrzeże – do Konkursu Głównego festiwalu w Cannes.