Razem ze Stowarzyszeniem Kin Studyjnych w ramach cyklu “Krótka historia polskiego kina” zapraszamy na pokaz filmu Krzysztofa Zanussiego – jedno z czołowych dzieł „kina moralnego niepokoju”!

Krótka historia polskiego kina: BARWY OCHRONNE

8 sierpnia, godz. 18:00
Kino Forum, ul. Legionowa 5
bilety: 18 zł – w kasie kina, 16 zł – online: bilety.bok.bialystok.pl
film z angielskimi napisami

Wstęp przed filmem: Tomasz Kolankiewicz

Barwy ochronne
Polska 1976, 96′
reż. Krzysztof Zanussi
obsada: Piotr Garlicki, Zbigniew Zapasiewicz, Mariusz Dmochowski, Christine Paul, Wojciech Alaborski

Złote Lwy Gdańskie 1977 dla najlepszego filmu, dla najlepszego aktora (Zbigniew Zapasiewicz) i za najlepszy scenariusz (Krzysztof Zanussi)! Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych, Złoty Koziorożec za reżyserię na MFF w Teheranie, nagroda dziennikarzy na MFF w Rotterdamie

Jedno z czołowych dzieł „kina moralnego niepokoju” epoki gierkowskiej, wyróżniające się z pośród innych filmów tego nurtu silnym nasyceniem cierpkiego, wręcz sarkastycznego humoru. Uniwersytecki ośrodek sportowy gdzieś w Polsce gości letni obóz akademickich językoznawców – studentów i kadrę naukową. W tych tak pięknych okolicznościach przyrody rozgrywa się pełna środowiskowych emocji walka o laur najlepszej prelekcji, spośród przygotowanych przez studentów.

Docent Jakub Szelestowski powodowany zjadliwą ciekawością natury ludzkiej, toczy nieco mefistofeliczną, psychologiczno-intelektualną grę z młodym, wrażliwym lecz jeszcze nieco naiwnym adiunktem Jarosławem Kruszyńskim. Stawka, wbrew pozorom, jest dla docenta dość wysoka – jest nią nie tyle chęć rewizji idealistycznego oglądu świata przez niedoświadczonego magistra, co potrzeba udowodnienia przez docenta samemu sobie, słuszności dokonanego kiedyś wyboru własnej postawy życiowej. Wyboru, który jakby chciał w to wierzyć docent, podyktowany był racjonalnością, a nie cynizmem.

Wydarzenia, które na spokojnym obozie naukowym przybiorą nieoczekiwanie burzliwy, a nawet pół kryminalny charakter, przeniosą ten smaczny, lecz z początku czysto teoretyczny dyskurs dwóch protagonistów na boleśnie realną płaszczyznę.

Różnobarwna galeria brawurowo zagranych przez aktorów postaci, błyskotliwe dialogi, dowcip i spójność narracji czynią ten klasyczny dla współczesnego odbiorcy film obrazem dającym bardzo wiele satysfakcji w odbiorze. Kreacja Zbigniewa Zapasiewicza jako docenta Szelestowskiego przeszła do annałów polskiego kina.

KRÓTKA HISTORIA POLSKIEGO KINA

Polska kinematografia jest jedną z najciekawszych spośród wielkich narodowych kinematografii 2 połowy XX wieku. Mimo burzliwej historii, cenzury, kolejnych załamań ekonomicznych i społecznych nasi twórcy i twórczynie tworzyli dzieła wybitne i na stałe wpisane do światowego kanonu. Oglądając te filmy, od kluczowych dla szkoły polskiej lat 50. i 60. przez megaprodukcje lat 70. po kino moralnego niepokoju lat 80., możemy przez ich pryzmat poznać zarówno kolejne prądy artystyczne jak i obraz zmieniającej się rzeczywistości społeczno-ekonomicznej i produkcyjnej polskiego kina, i co za tym idzie zyskujemy wgląd w polskie imaginarium kolejnych dekad.

Historia naszej kinematografii to także historia polskich reżyserów i reżyserek. W przeglądzie “Krótka historia polskiego kina” skupiliśmy się na prezentacji wybranych tytułów największych twórców i twórczyń głównego nurtu. Jak zmieniała się wrażliwość filmowców? Czy czerpali oni z europejskiego i światowego kina czy tworzyli nową jakość? Jak wpływały na nich zmiany społeczne i geopolityczne? W końcu: jak polskie kino rezonowało za granicami naszego kraju? Przegląd jest unikatową możliwością przypomnienia najważniejszych, poddanych cyfrowej rekonstrukcji, dzieł powstałych nad Wisłą na dużych, kinowych ekranach i poprzez nie zajrzenia pod podszewkę zmian, jakie zachodziły w ciągu kolejnych dekad PRL-u.

Cykl 10 filmów ze wstępami w formie wykładu wideo prezentuje sylwetkę twórcy/twórczyni, wprowadza w tematykę dzieła, przybliża realia polityczno-społeczne jego powstania. Każdy wstęp zawiera też analizę formalną dzieła z naciskiem na scenariusz, sztukę operatorską, grę aktorską, montaż, scenografię i kostiumy. Wskazuje też aktualny wymiar dzieła i proponuje możliwe tropy interpretacyjne. Prologi zrealizowane są w sposób przystępny, bardziej popularyzatorski niż akademicki, osadzając poszczególne filmy w szerokim, kulturoznawczym kontekście.

Każdy tytuł jest prezentowany w danym miesiącu w wybranych kinach studyjnych.

Lista tytułów:
1. Popiół i diament, Andrzej Wajda, 1958
2. Pociąg, Jerzy Kawalerowicz, 1959
3. Do widzenia, do jutra, Janusz Morgenstern, 1960
4. Nikt nie woła, Kazimierz Kutz, 1960
5. Zezowate szczęście, Andrzej Munk, 1960
6. Sanatorium pod klepsydrą, Wojciech Jerzy Has, 1973
7. Barwy ochronne, Krzysztof Zanussi, 1976
8. Aria dla atlety, Filip Bajon, 1979
9. Gorączka, Agnieszka Holland, 1981
10. Przypadek, Krzysztof Kieślowski, 1981

Organizator przeglądu: Stowarzyszenie Kin Studyjnych
Kurator przeglądu: Tomasz Kolankiewicz
Partnerzy: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, DI Factory
Przegląd współfinansowany ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej